LİMİTLERİNİ ZORLA: Değerleme Atölyesi

Mevlüt GÜLEÇ

Birinci kademe eğitimleri bitmişti.
Tam altı istasyon.
İkinci kademe de sıra belki en önemli atölye çalışmasına gelmişti.
Değerleme Atölyesi…
Bu atölyede bir yöntem çalışması ile birlikte örnek CEO görüşmeleri yapacaktık.
Kamil Kasacı hocam arkadaşlarımızın iş görüşmesi yapmayı planladıkları CEO olacak, bense o firmanın insan kaynakları yöneticisi…
…
Atölyenin ilk kısmında herkes aşağıdaki sorular çerçevesinde bir hazırlık yaptı.
Alan, rol model, firma, kreatif bir sunum ve hedefler…
Hedeflerde ise talep ettikleri pozisyon, firmaya katacakları, ücret beklentileri ve firmanın genel, kendilerinin ise kişisel projeksiyonları…
Beş yıl sonra nerede olabilecekleri gibi.
…
Önce alanlarını belirleyip olabildiğince alan daraltıp uzmanlık alanları belirlendi.
Rol model ve hedef firma seçimi yapıldı.
Burada istenen rol modelin çalıştığı firmanın hedef firma seçilmesi idi.
Firma seçildikten sonra da oradan bir rol model seçilebilirdi.
Alan, rol model ve firma tamam olduktan sonra kreatif bir sunum istedik.
Bu sunumda firma ve rol model analizi ile öğrencimizin firma odaklı kişisel hedefleri olacaktı.
…
Oldu da.
Çoğundan iyi neticeler aldık.
30 dakika gibi bir sürede çalışmalar hazırlandı.
Şimdi sırada örnek iş görüşmeleri vardı.
Herkes rolünün hakkını verdi. Özellikle Kamil hoca bir harikaydı.
İş görüşmesine gelen arkadaşlarımızı iyi sıkıştırdı.
Nefes aldırmadı desem yeridir.
Gerçek bir görüşme gibiydi.
Öğrencilerimizin pek çoğu da dişe diş mücadele verdiler.
Kendilerini aştılar dersem haklarını teslim etmiş olurum.
Bana düşen ise görüşme sonrasında puanlama ve işe giriş kararları idi.
Çoğunu işe aldık!..
…
Burada en dikkat çeken nokta.
Öğrencilerin öz güven sorunu idi.
Çoğu biz istedik diye bu oyunu oynadılar.
Zaman zaman dillendirdikleri ana sorular şunlardı:
Bu CEO’lar bizi ciddiye alırlar mı, bizimle görüşürler mi, randevu verirler mi?
Bu atölyenin sonunda bile bu sorulara olumlu cevap veren öğrenci sayısı hala çok azdı.
…
KariyerİST programının belki de kırılma noktası burasıydı.
İlkinden sonraki en önemli kırılma.
İlk kırılma Kariyer CheckUp’la yaşanmıştı.
Bunun üstesinden gelenler devam etmiş bugün başka bir sınavla karşı karşıya kalmışlardı.
Bunun üstesinden gelenler ise program sonlandığında bunu çoktan başarmışlardı.
Değerleme atölyesinde çalıştıkları firma ve rol modellerle iletişime geçmiş, randevu alıp görüşmüş daha sonra da meslek istasyonlarında arkadaşlarıyla buluşturmuşlardı.
Sorular cevabını bulmuş, değerleme atölyesi de amacına ulaşmıştı.
…

Diğer husus ise hazırladıkları sunumlardı.
O ana kadar elde ettikleri sunum becerileri işe yaramıştı.
Ya da beceriksizlikleri.
Ya da ne yapmaları gerektiği.
Ve dahi eksikleri…
Bunun yanında sunumlarını nasıl daha yaratıcı yapabileceklerini görmüş oldular.
Sunumların öneminin ve etkileme kapasitesinin farkına vardılar.
O ana kadar elde ettikleri becerilere yeni beceriler katmaları gerekiyordu.
Dahası lazımdı.
Limitlerini zorlamalıydılar.
Zorladıkları zaman neler yapabileceklerini de gördüler.
Bu ise sıçrama noktasıydı.
Ancak daha yapacak çok şey vardı.
Yapanlar kazanıyor ve hayallerine hızla yaklaşıyorlardı.